BÂLÂ |
f. Yüksek. Yukarı. Yüce. Yüksek kat. |
|
BÂLÂ-YI BÜLEND |
Uzun boy. |
|
BAM-I BÜLEND |
Yüksek çatı. * Gökyüzü, sema. |
|
BER-VECH-İ BÂLÂ |
Yukarıda olduğu gibi. |
|
BÜLEND |
f. Yüksek, büyük. |
|
BÜLEND-ÂVÂZ |
f. Haykırma, yüksek ses. |
|
BÜLEND-HİMMET |
f. İyi çalışır. |
|
BÜLEND-PÂYE |
f. Rütbesi yüksek, pâyesi bülend olan. |
|
CUM'A-İ BÂLÂ |
(Yukarı Cum'a) Osmanlılar devrinde, Selânik Vilâyetinin Serez sancağındaki bir kaza merkezi. |
|
DÜ-BÂLÂ |
f. İki kat. |
|
EVC-İ BÂLÂ |
En yüksek nokta. |
|
HATT-I BÂLÂ |
f. Tepelerin en yüksek noktalarından geçtiği itibar edilen çizgi. Zirvelerden geçen hat. |
|
KADD-İ BÂLÂ |
f. Yüksek, uzun boy. |
|
KADD-İ BÜLEND |
f. Uzun, yüksek boy. |
|
KAMET-İ BÂLÂ |
Uzun boy. |
|
MERTEBE-İ BÂLÂ |
Üst derece. |
|
SAVT-I BÜLEND |
Yüksek ses. |
|
ZİRVE-İ BÂLÂ |
f. Yüksek zirve. * Yüksek makam. * Yüce kat. |
|
|