Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
KÂMİL |
(Kemal. den) Bütün, tam, olgun, eksiksiz, kemalde olan, kusursuz. Kemal ve fazilet sâhibi. * Resul-i Ekrem'in
de (A.S.M.) bir vasfıdır. * Yaşını başını almış, terbiyeli ve görgülü kimse. * Âlim, bilgin kişi. * Bir aruz kalıbı
ismi.(Büyük görünme küçülürsün...Kâmillerde, büyüklük mikyasıdır küçüklük, Nâkıslarda küçüklük mizanıdır
büyüklük. S.) |
|
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
İNSAN-I KÂMİL |
Güzel huy, ahlâk ve yüksek fazilet sahibi olan kimse. |
|
KÂMİL-İ UKALÂ |
Kemalde olan mükemmel akıl sâhibleri. Akılların kâmili. |
|
|
|