Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
NASİB |
Nasbeden, bir şeyi bir şeye diken. * Gr: Harfi (e) diye üstün okutan. |
|
|
NASİB |
Pay, hisse, kısmet. * Bir kimsenin elde edebildiği şey. |
|
NAŞİB |
Hâfız. * Ok sahibi. İçine girip yapışan nesne. |
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
BÎ-NASİB |
f. Nasibsiz, tâlihsiz. |
|
HARF-İ NÂSIB |
Muzari fiilinin sonunu üstün (e, a diye) okutan harf. (Bak: Huruf-i nâsibe) |
|
|
|