baş |
Insan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, agiz gibi organlari kapsayan, vücudun üst veya önünde
bulunan bölüm, kafa, ser * Bir topluluğu yöneten kimse * Başlangıç * Temel, esas * Arazide en yüksek nokta *
Bir şeyin genellikle toparlakça ucu * Bir şeyin uçlarindan biri * Kasaplik hayvanlarda ve bazi yiyeceklerde tane *
Para degiştirirken verilen veya alinan üstelik, sarrafiye * Bir şeyin yakini veya çevresi * "Baş" kelimesi birçok
deyimde "öz varlık, kendisi" anlamını taşıyan bir zamir niteliğindedir * Önem veya yönetim bakımından ileride
olan, en önemli, en üstün anlamında birleşik kelimeler yapar * Güreşte pehlivanların ayrıldıkları beş derecenin en
yükseği * "... başına" adlardan sonra ve nicelik anlatan kelimeden önce gelerek üleştirme anlamı verir * Deniz
teknelerinde ön taraf * En uç, yüksek nokta veya en ön |
|