Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
CUMHUR |
Halk topluluğu. Hey'et, takım. Aynı kararı veya hükmü kabul edenler. * Âlimlerin çoğu, ekseriyeti. * Seçimle
idare edilen devlet. * Bir yere toplanmış kum, toprak. |
|
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
CUMHUR REİSİ |
Cumhuriyetle idâre olunan memleketlerde Devlet Reisi. |
|
CUMHUR-U AVAM |
Halk tabakası. |
|
CUMHUR-U MUHADDİSÎN |
Hadis alimleri sınıfı. |
|
CUMHUR-U MÜ'MİNÎN |
İmanlılar sınıfı. |
|
CUMHUR-U NÂS |
İnsanların ekserisi, halk kalabalığı. |
|
CUMHUR-U ULEMÂ |
Âlimler cemaatı. Âlimler sınıfı. (Bir fikre dâvet cumhur-u ulemânın kabulüne vâbestedir, yoksa dâvet bid'attır,
reddedilir. Mek.) |
|
ZANN-I KABUL-Ü CUMHUR |
Bir hükmün doğruluğunu ekseri müçtehidlerin ve ehl-i reylerin zann derecesinde, yani kuvvetli ihtimal ile
kabul etmeleri.(Ümmeti da'vetle teşri' edemez, fehmi şeriatten olur; lâkin şeriat olamaz. Müçtehid olabilir,
fakat müşerri' olamaz.İcma' ile cumhurdur, sikke-i şer'i görür. Bir fikre davet etmek zann-ı kabul-ü cumhur,
şart-ı evvel oluyor.Yoksa, davet bid'attır; reddedilir, ağzına tıkılır; onda daha çıkamaz... Lemeât) |
|
|
|