BENDE-İ FERMÂN |
Emir kulu, ferman kölesi. |
|
FERMAN-BER |
İtaatli ve muti olan. Hakkında emir çıkarılan. Fermanlı. |
|
FERMAN-BERDAR |
f. Fermana uyan, emre uyan. |
|
FERMAN-DİH |
f. Hükmü geçen, verdiği emri dinlenen. |
|
FERMAN-FERMA |
Hüküm süren, emir veren, emir buyuran, hüküm fermâ. |
|
FERMAN-I İLÂHÎ |
Allah'ın fermanı. |
|
FERMAN-REVA |
f. Pâdişah, hükümdar. * Emri kabul edilen. |
|
İNFAZ-I FERMAN |
Hükmünü geçirme, emrini dinletme. |
|
|