Osmanlıca » Türkçe  |
Yukarı  |
DİL-ŞİKAF |
f. Yürekleri delen, çok acıklı, dokunaklı. |
|
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı  |
MU-ŞİKÂF |
(C.: Mu-şikâfan) f. İnceden inceye araştıran. |
|
SAFF-ŞİKAF |
f. Düşman saflarını yararak bozan yiğit. |
|
SİKAF |
Rende. * Süngü ağacını düzeltecek ağaç. |
|
ŞİKÂF |
f. (Şikâften: "Yarmak" mastarından) Yarık, yırtık, çatlak. * Kelime sonuna gelerek "yırtıcı, yırtan" mânâsına
kullanılır. Meselâ: Ciğer-şikâf $ : Ciğer parçalayan. |
|
|
|