DUHUL Ü HURUC |
İçeri girip çıkma. |
|
HURUC |
Çıkma. Dışarı çıkma, çıkış. * Ayaklanma, isyan etmek. |
|
HURUC ALESSULTAN |
Meşru hükümete karşı kıyam ve isyan etme. |
|
HURUC-İ BİSUN'İHİ |
Namazdan kendi isteği ile çıkmak. |
|
HURUC-İ FÂHİŞ |
Haddini aşmak. * Büyük isyan hareketinde bulunmak. |
|
SAHIB |
Yoldaş, yol arkadaşı. *Gözcü. (C.: Sıhab-suhban) (Sahıb'in C: Sahb Sahb'ın C: Eshab-Eshab'ın C: (Esâhıb)) |
|
SÂHİB |
(Sohbet. den) Sohbet edilen kimse. * Bir şeyi koruyan ve ona mâlik olan. * Bir iş yapmış olan. * Bir vasfı olan. |
|
SAHİB-FIRAŞ |
f. Hasta. Yatağa düşmüş. |
|
SÂHİB-İ ARZ |
Devleti temsil eden zât. |
|
SÂHİB-İ HÂNE |
Ev sâhibi. Sahib-ül beyt. |
|
SÂHİB-İ HAYRÂT |
Câmi, yol, çeşme vs. gibi hayırlı işler yapıp bırakmış kimse. Hayrat sâhibi. |
|
SÂHİB-İ HURUC |
f. İsyan edip ayaklanarak idareyi ele geçirmiş olan kimse. * Büyük kahraman. * Şarktan zuhuru beklenen
mehdi. |
|
SÂHİB-İ İMTİYAZ |
İmtiyaz sahibi. |
|
SÂHİB-İ KEMÂL |
Kemal sahibi, olgun insan. |
|
SÂHİB-İ NUN |
(Sâhib-i Zünnun) Hz. Yunus Peygamber'in (A.S.) bir nâmı. |
|
SÂHİB-İ TAHRİC |
(Bak: Tahric) |
|
SAHİB-KEMAL |
f. Olgun, kemal sahibi. |
|
SAHİB-KIRAN |
f. Her zaman muvaffak olan ve üstünlük kazanan hükümdar. |
|
SAHİB-NAZAR |
f. Görüşü, tecrübesi ve düşüncesi kuvvetli olan. |
|
SÂHİB-ÜL BEYT |
Ev sâhibi. |
|