CEM'İYYET-İ KELÂM |
Kelâmın câmi olması. Müteaddid mânası bulunan kelâm, söz. |
|
EDEB-İ KELÂM |
Söz güzelliği, söz zarifliği. * Edb: İfade arasında bayağı ve çirkin tabirlerin bulunmaması. İfadenin güzel
oluşu. |
|
EHL-İ KELÂM |
(Bak: Mütekellimîn) |
|
FÂTİHA-İ KELÂM |
Sözün başlangıcı. |
|
FETH-İ KELÂM |
Söze başlama. |
|
HALAVET-İ KELÂM |
Sözün güzelliği ve akıcılığı. |
|
HÂSILI KELÂM |
(Hâsıl-ı kelâm) Sözün kısacası, sözün kısası. |
|
HULASA-İ KELÂM |
Sözün hülâsası. Sözün özü. |
|
İKSAR-I KELÂM |
Çok söyleme, sözü uzatma, gevezelik etme. |
|
İLM-İ KELÂM |
Cenab-ı Hakk'ın zât ve sıfatlarından ve nübüvvet ve itikada ait mes'elelerinden İslâmî esaslar dairesinde
bahseden ilim. Usul-üd din de denir. Bu hususlara çalışan İslâm allâmelerine "Mütekellimîn" denir. |
|
İNCİRAR-I KELÂM |
Söz gelişi. |
|
İNSAK-I KELÂM |
Söz düzgünlüğü, kelâmın akıcılığı. |
|
İRAD-I KELÂM |
Söz irad etme, söz söyleme. |
|
İRCA-İ KELÂM |
Sözü yine maksada çevirme ve getirme. |
|
KASR-ÜL KELÂM |
Sözü az etmek. Kısa konuşmak. |
|
KELÂM-I AHSAR |
En kısa ve veciz söz. |
|
KELÂM-I KADİM |
Kur'an-ı Kerim, Kadim kelâm. |
|
KELÂM-I KİBÂR |
Büyük, akıllı, veli ve meşhur zâtların güzel, veciz ve çok kıymetdâr olan sözleri ve kelâmı. |
|
KELÂM-I MAHREM |
Gizli kelâm. Mahrem söz. |
|
KELÂM-I MENSUR |
Nesir söz. |
|