abdication |
{,æbdə'keıʃən}
|
|
|
abdication |
i. 1. tahttan çekilme, tacını ve tahtını terketme; yüksek bir mevkiden çekilme. 2. (tahttan) çekilme; (yüksek bir mevkiden) çekilme. 3. (sorumluluktan) kaçınma. 4. (bir haktan) feragat etme, vazgeçme. |
|
abdication |
ab.di.ca.tion
İsim
* feragat.
* tacını ve tahtını terketme. |
|
abdication |
tahtı terketme |
|
|