Osmanlıca » Türkçe  |
Yukarı  |
AMAN |
(Emân) Emniyet. İmdat. Yardım dileği. Afv, ricâ, niyâz. * Sabırsızlıkla hiddet ve infiâl ifâdesi. * Tenbih,
sakındırma. |
|
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı  |
AMAN-NAME |
f. Bir şahsa iltimas yapması için, başka bir kimseye hitaben yazılan pusula, yazı. |
|
BÎ-AMAN |
Amansız. |
|
DÂR-ÜL AMÂN |
Sığınılacak, korunulacak yer. |
|
EL-AMAN |
Meded, aman, imdâd (mânasına olup yardım ve şikâyet edâtı olarak kullanılır). |
|
Fİ AMAN-İLLAH |
Allahın muhafaza, siyânet ve hıfzında. |
|
KUŞ'AMAN |
Büyük erkek akbaba. |
|
|
|