İLEYH |
Ona. (Erkek olan tek kimse için) |
|
MEVKÛLÜN İLEYH |
Kendisine bir iş bırakılan adam. Vekil. |
|
MUMA-İLEYHİM |
İsmi evvelce geçenler. * İmâ edilenler, yukarıda anlatılmış olanlar. |
|
MUMA-İLEYHİNN |
(Mumâ-ileyhâ. C.) Adı geçen kadınlar, yukarıda anılan kızlar, imâ edilenler. |
|
MUZAFUN İLEYH |
İsim tamlamasında (izâfet terkibinde) muzâfın (belirtenin) bağlı bulunduğu ismin hâli.Türkçede muzâf sonra
gelir. "Evin kapısı" dediğimiz zaman, ev; muzâfun ileyh; kapı; muzâfdır. |
|
MÜHDA-İLEYH |
Kendisine hediye verilen kimse. |
|
MÜRSELÜN İLEYH |
Fık: Kendisine bir şey gönderilmiş olan. Söz kendisine tebliğ olunan kimse. (Bak: Mürsel) |
|
MÜSNEDÜN İLEYH |
Özne, fail. Edebiyatta sözün birinci rüknüne denir. Kendine isnad edilen. (Nahivde buna mübtedâ denir) |
|
MÜSTENEDÜN İLEYH |
Kendine dayanılan, temel. |
|
MÜŞARÜN-İLEYH |
Kendine işaret edilen. İsmi evvelce söylenmiş olan. |
|