Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı  |
| FEYZ |
Ölmek. |
|
| FEYZ |
(C.: Füyuz) Bolluk, bereket. * İlim, irfan. Mübareklik. * Şan, şöhret. * İhsan, fazıl, kerem. Yüksek rütbe almak.
* Suyun çoğalıp çay gibi taşması. Çok akar su. * Bir haberi fâş etmek. * İçindeki düşüncesini izhar
etmek.(Hakaik-ı imaniye ve esasat-ı Kur'aniye, resmî bir şekilde ve ücret mukabilinde dünya muamelâtı
suretine sokulmaz. Belki bir mevhibe-i İlâhiye olan o esrar, hâlis bir niyet ile ve dünyadan ve huzuzat-ı
nefsaniyeden tecerrüd etmek vesilesiyle o feyizler gelebilir. M.) |
|
| FEYZ-AVER |
f. Feyz getiren. Feyiz veren. * Bolluk veren. |
|
| FEYZ-BAHŞ |
f. Feyiz ve bereket veren, feyiz bağışlayan. |
|
| FEYZ-DAR |
f. Feyizli, bol, bereketli, gür. |
|
| FEYZ-EFZA |
f. Feyiz artıran, bollaştıran. |
|
| FEYZ-İ SAFÂ |
Neşenin feyzi, safânın bolluğu. |
|
| FEYZ-NAK |
f. Feyizli, bereketli, bol. |
|
| FEYZ-RESAN |
f. Bolluk ve bereket getiren, feyiz bahşeden. |
|
| FEYZ-YAB |
f. Bollaşan, feyiz bulan. Feyze nâil olan. |
|
| FEYZA FEYZ |
Feyiz ile dolu, bol. |
|
| FEZÂ-YI FEYZ |
Feyiz sahası, feyzin fezası. |
|
|
|