Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
ÜMMET |
Cemaat, kavim, taife. * Bir hâkim milletin ashabından olan hey'et-i içtimaiye. * Bir peygambere inanıp onun
yolundan giden insanların hepsi. Bir peygamberin Hakka davet ettiği cemaat. * Bir dille konuşan millet. *
Arkasına düşülecek bir cemaat veya tarikat. |
|
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
EBRÂR-I ÜMMET |
Ümmetin iyileri. Hayırlıları. |
|
HABR-ÜL ÜMMET |
Ümmetin âlimi, meşhur âlim. |
|
İCMA-İ ÜMMET |
Ist: Aynı asırda yaşamış olan İslâm âlimlerinden müctehid olanların, şeriatın bir mes'elesi hakkında verilen
hükümde birleşmeleridir. |
|
İHTİLAF-I RE'Y-İ ÜMMET |
Ümmetin re'y ayrılığı. Halkın fikirlerinin başka başka olması. |
|
KÜBERA-YI ÜMMET |
Ümmetin uluları, büyükleri. |
|
ÜMMET-İ KAİME |
Hakşinas, doğru, doğrudan ve Allah için kalkan, müstakim ve âdil ümmet. |
|
|
|