EFZA |
f. (Sonlarına eklenen kelimelere) Artıran, çoğaltan mânasını verir. Meselâ: Hayret-efzâ $ : Hayret verici,
hayret artıran. |
|
EFZA' |
(Fezâ. C.) Korku ile bağırıp çağırmalar. |
|
EFZA' |
Şiddetli, katı, eşed. |
|
FERAH-EFZA |
(Ferah-fezâ) f. Sevinç artıran, ferah artıran, safalı, iç açıcı. |
|
FEYZ-EFZA |
f. Feyiz artıran, bollaştıran. |
|
HAYAT-FEZA (EFZA) |
f. Hayat artırıcı, hayat bahşedici. (Bak: Fezâ) |
|
HÜZN-EFZA |
f. Keder ve hüzün arttıran. |
|
İFRAT-I NEŞAT |
Sevinç coşkunluğu, sevinçten dolayı çoşma. |
|
KASVET-EFZA |
f. Kasvet ve iç sıkıntısı veren. |
|
NEŞAT |
Sevin. Şen şâd ve hoşdil olmak. Sürur, keyf. * Bir iş işlemek. Çalışmak. |
|
NEŞAT-ÂVER |
f. Sevinç ve sürur getiren. |
|
NEŞAT-BAHŞ |
f. Sevinç ve neşe bağışlayan. |
|
NEŞÂT-ENGİZ |
f. Sevinç uyandıran. |
|
NÜZHET-EFZÂ |
f. Eğlenceli ve gönül açacak yer. |
|
RAHAT-EFZA |
f. Rahat arttıran. |
|
REVNAK-EFZA |
f. Bir şeyin parlaklığını artıran. Güzelleştiren. |
|
RUH-EFZA |
f. Cana can katan. Canlılık veren. (Ruhfeza da denir) |
|
ŞEREF-EFZA |
f. Şeref artıran. |
|
ŞEVK-EFZÂ |
f. şevklendiren, neşe artıran. |
|
VECD-EFZÂ |
f. Vecdi artıran, heyecanı çoğaltan. |
|