fracture |
{'fræktʃər}
- {N} kırık, çatlak, kırılma, kırma
- {V} kırılmak, kırmak, çatlamak
|
|
|
fracture |
i. 1. kırma; kırılma. 2. kırık, bir şeyin kırılan yeri. |
|
fracture |
i.
f. kırma, kırılma; kırık; (tıb). kemik veya kıkırdağın kırılması, kırık; yarık; çekiçle kırılınca madenin meydana çıkan yüzeyi;
f. kırmak çatlatmak, yarmak; kırılmak. compound fracture (tıb). kırılan kemik uçlarının deriyi delerek dışarı çıkması hali. greenstick fracture (tıb). küçük çocuklarda kemiğin iki parçaya ayrılmadan kırılması. simple fracture (tıb). basit kırık. |
|
fracture |
kırık |
|
fracture |
frac.ture
fräk'çır
İsim
* kırma; kırılma.
* kırık, bir şeyin kırılan yeri. |
|
|