predicate |
{'predıkıt}
|
|
|
predicate |
{'predə,keıt}
- {V} doğrulamak, belirtmek, beyan etmek, dayandırmak
|
|
predicate |
i. dilb., man. yüklem.
s. yüklemle ilgili. |
|
predicate |
f. 1. doğrulamak. 2. belirtmek. |
|
predicate |
f. doğrulamak, teyit etmek; belirtmek, ifade etmek, göstermek; dayanmak. predicate on dayandırmak, isnat etmek. predication
i. hüküm, isnat . |
|
|