Osmanlıca » Türkçe  |
Yukarı  |
| AHIR |
t. (Ahur) Hayvanların barındığı yer, dam. |
|
|
|
| AHÎR |
En son, sonraki. |
|
| ÂHİR |
Biten. Hitam bulan. Sonra gelen. Son. Sonraki. |
|
| ÂHİR |
Zina işleyen. Fasıklık yapan. * Tembel kimse. |
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı  |
| ÂHİR-BİN |
f. Sonunu gören, düşünen. |
|
| ASR-I ÂHİR |
Son asır, son devir. |
|
| AŞR-İ ÂHİR |
Ist: Ramazan ayının son on günü. |
|
| CEMAZİYEL AHİR |
Arabi ayların altıncısıdır. (Arabi aylar: Muharrem, Safer, Rabiyy-ül-evvel, Rabiyy-ül-âhir, Cemaziyel-evvel,
Cemaziyel-ahir, Receb, şaban, Ramazan, şevval, Zilkade, Zilhicce'dir) |
|
| İLÂ-ÂHİR |
Sona kadar, diğerleri de böyledir ve başkaları... (manalarına gelir.) |
|
| REBİ-ÜL AHİR |
(Rebi-i Sâni) Kamerî ayların dördüncüsü. |
|
|
|