BEND >> Osmanlıca <> Türkçe, Osmanlıca Sözlük, Osmanlıca Türkçe Sözlük, Online Osmanlıca Sözlük

Genel Arama

Çeviri

Eski Arayüz

Web Arama

Çeviri Kısayolları:

Google Translate

Osmanlıca » Türkçe

Yukarı

BEND	f. Bağlanan. Bağlanmış. * Bağ. Boğum. Mafsal. * Su bendi. Baraj. * Gam. Gussa. * Mekir. * Hile. * Mülâhaza. Fıkra. Madde. * Aldatmak.* Birisini emri altına almak, bendetmek. * Edb: Baştan sona kadar aynı vezinli bir çok parçalardan meydana gelen ve kısım kısım gazel tarzında kafiyeleri değişen manzûmelerin her bir parçası. (Bak: Terkib-i bend)

Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar

Yukarı

BEND-İ ÂHENİN	Demir bağ. Demirden mânia.
BEND-RÛG	f. Tarla ve bostan kenarlarına suyun akıntısını kesip havuz gibi birikmesi için yapılan setli çukur.
BER-BEND	f. Ufak çocuğu annesinin sırtına bağlamağa yarıyan göğüs kuşağı.
DER-BEND	f. Dağda ve tepede zahmetlerle geçilen yer, dar geçit, boğaz. Hudut. Kale. * Anahtarsız kapı.
DERYA-BEND	f. Liman. * Tersane.
DİL-BEND	f. Gönül bağlıyan, seven.
END-BEND	f. Utanmış, mahcub. * Boğum boğum, kısım kısım, parça parça.
GERDEN-BEND	f. Boyuna bağlanan nesne, boyun bağı. * Gerdanlık.
GÎSU-BEND	f. Saç örgüsü, saç bağı. * Altundan yapılmış kadın tarağı.
GİRİH-BEND	f. Bağcı, düğümcü. * Uçkur.
GUŞE-BEND	f. Köşebent. * Ciltli kitaplarda kapağın dört köşesine yapılan süsleme.
KAL'A-BEND	f. Bir kale içinde yaşamağa mahkûm olmuş olan. Kal'aya bağlanmış.
KÂSE-BEND	f. Çatlamış, kırılmış. * Kâse gibi şeyleri tamir eden kimse.
MUY-BEND	f. Saç bağı.
NAHL-BEND	f. Ağaçları budayıp tanzim eden kişi. * Balmumundan taklid süs ağacı yapan, balmumcu.
NAKL-BEND	f. Hikâyeci. Masal uyduran.
NAKŞ-BEND	f. Kumaşların nakışlarını bağlayarak ipek tellerle tezgâhı hazırlayan. Nakış işleyen. * Ressam.
PÂ-BEND	Ayak bağı. Köstek. Ayağa vurulan zincir. * Engel, mâni.
PÂ-BEND-İ TERAKKİ	İlerlemeğe mâni olan zincir, köstek.
SİNE-BEND	f. Göğüs bağı, sütyen.