Osmanlıca » Türkçe   | 
				Yukarı   | 
			 
			
				
							
								| HAVA | 
								 (Hevâ) Hava. Dünyayı çeviren atmosfer. Cevv. Yer ile gök arası. * Hafif yel. * Bir binanın üzerine kat çıkma 
hakkı. * Bir yerin hâli ve sıhhat bakımından durumu. * Müzikte ezgili ses, sadâ. | 
								 | 
							 
							
								| 
 | 
							 
				  | 
			 
 
 
	
				
					  Osmanlıca » Türkçe   İlişkili Sonuçlar | 
					Yukarı   | 
				 
				
					
									
									| HAVA' | 
									 Hâli olmak, boş olmak. * Düşmek, sâkıt olmak. | 
									 | 
								 
								
									| HAVA-İ NESİMÎ | 
									 Sabahki hava. Temiz hava. | 
									 | 
								 
								
									| KÜRE-İ HAVA | 
									 Dünyayı kaplayan hava tabakası. Atmosfer. | 
									 | 
								 
								
									| PAY-DER-HAVA | 
									 f. Ayağı havada. * Mc: Temelsiz, çürük. | 
									 | 
								 
					  | 
				 
	 
	 
	 |