Osmanlıca » Türkçe  |
Yukarı  |
| HISAL |
(Haslet. C.) Hasletler, huylar, tabiatlar. Ahlâk. |
|
|
|
| HİSAL |
(Bak: Hısal) |
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı  |
| BED-HİSAL |
Hasletleri kötü, fena huylu. |
|
| HISAL-İ HAMÎDE |
Medhe ve övülmeğe lâyık güzel huylar, güzel hasletler.(...Dost ve düşmanın ittifakı ile ahlâk-ı hasenenin,
şahsında en yüksek derecede; ve bütün muamelâtının şehadetiyle secâyâ-yı sâmiye, vazifesinde ve
tebligatında en âlî bir derecede ve din-i İslâmdaki mehasin-i ahlâkın şehadetiyle, şeriatında en âlî hısal-i
hamîde, en mükemmel derecede bulunduğuna ehl-i insaf ve dikkat tereddüd etmez. S.) |
|
| HUCESTE-HİSAL |
f. Güzel huylu, tabiatı uğurlu. |
|
| MAHMUD-ÜL HİSÂL |
İyi ahlâk sahibi. |
|
|
|