Osmanlıca » Türkçe   | 
				Yukarı   | 
			 
			
				
							
								| SEREF | 
								 Boş yere ve lüzumsuz harcamak, israf etmek. * Hatâ etmek. * Âdet, haslet iyi huy. | 
								 | 
							 
							
								| 
 | 
							 
							
								| ŞEREF | 
								 Yükseklik, yücelik. Büyüklük. * İnsanlar arasında geçerli ve makbul olma. Büyük bir makam sâhibi olma. * 
Cenab-ı Hakka itâat ve ubudiyyeti ve yüksek hizmeti ile çok ihsanına mazhar olma. * İftihâr, övünme. | 
								 | 
							 
				  | 
			 
 
 
	
				
					  Osmanlıca » Türkçe   İlişkili Sonuçlar | 
					Yukarı   | 
				 
				
					
									
									| ŞEREF-BAHŞ | 
									 f. şereflendiren. şeref veren. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-EFZA | 
									 f. Şeref artıran. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-PEZİR | 
									 f. Şeref ve itibar bulan. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-RESAN | 
									 Şeref ulaştıran, şeref eriştiren. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-RİZ | 
									 f. Şeref veren. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-VARİD | 
									 f. Şerefle gelen. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-YAB | 
									 f. şeref bulan, şeref kazanan. | 
									 | 
								 
								
									| ŞEREF-ZAHİR | 
									 f. Şerefle çıkan. | 
									 | 
								 
					  | 
				 
	 
	 
	 |