Osmanlıca » Türkçe  |
Yukarı  |
SUUR |
(Sivâr. C.) Bilezikler. |
|
|
ŞUUR |
Anlayış, idrak. Vicdan. Hiss-i zâhirle duymak. * Nefsin mânâya ilk vusul mertebeleridir. (E.T.) * Kendi
varlığından haberi olma. * Bir şeyi hoşça tanıma. * İnceliklerini iyice idrak etme. * (Şa'r. C.) Kıllar. |
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı  |
MESLUB-ÜŞ ŞUUR |
Anlayışsız, idraksiz, şuursuz. |
|
TAHT-EŞ ŞUUR |
Şuur altı. Şuur haricinde olarak açılıp yayılan zihnî faaliyet.(Taht-eş şuur, gayr-ı meş'urdan vâzıhan farklıdır.
Hâfızada teraküm etmiş, fakat bu anda kendisini düşünmediğimiz hâtıralar, gayr-i meş'ur ve kaimdirler. Fakat
taht-eş şuur değildirler. L.R.) |
|
ZÎ-ŞUUR |
şuurlu. şuur sâhibi. |
|
|
|