Osmanlıca » Türkçe |
Yukarı |
USUL |
(Asıl. C.) Ana, baba. Cedler. * İstinadgâh. * Râcih delil, kaide. Asıllar, kökler, temeller. Bir ilmin asıl
mevzuundan önce öğrenilmesi lâzım gelen esaslar. Bir hedefe ulaşmak için tutulan düzenli yol. * Tarz,
metod, tertip. |
|
|
|
Osmanlıca » Türkçe İlişkili Sonuçlar |
Yukarı |
İLM-İ USUL |
Delillerden hüküm nasıl çıkarıldığını öğreten ilim. (Usul-ü fıkıh, Usul-ü şeri'at veya hikmet-i teşriiye de denir.) |
|
İLM-İ USUL-ÜD DİN |
(Bak: İlm-i Kelâm) |
|
USUL-Ü ERBAA |
(Bak: Edille-i erbaa) |
|
USUL-Ü FIKIH İLMİ |
Fıkıh ilmine âit bilgilerin esası ve istinadgâhı olan bir ilimdir. Şer'i hükümlerin mufassal ve muayyen delilleri ve
hikmetleri bu sayede bilinir ve bu dini hükümler, bu muayyen ve müşahhas deliller vâsıtası ile istinbat ve isbat
olunur. Bu ilme "Hikmet-i teşriiye" de denilmiştir. |
|
USUL-ÜD-DİN |
(Bak: İlm-i Kelâm) |
|
|
|